Zagrożenie koronawirusem: obowiązki pracodawców, nowe zasady dot. zwolnień lekarskich i permitteringu.

Zagrożenie koronawirusem: obowiązki pracodawców, nowe zasady dot. zwolnień lekarskich i permitteringu.

Ze względu na zagrożenie epidemią zachorowań spowodowanych wirusem Covid-19 Norweski Instytut Zdrowia Publicznego oraz NAV wydały zalecenia dla pracodawców i lekarzy.

Poniżej prezentujemy skrótowo najważniejsze kwestie, o których powinni Państwo, jako pracodawcy, wiedzieć.

Ocena ryzyka

Wszyscy pracodawcy powinni dokonać oceny ryzyka wystąpienia infekcji koronawirusem Covid-19.

Należy przeanalizować, czy pracownicy mogą wejść w kontakt z osobami zarażonymi w miejscu pracy lub też samemu stać się źródłem zarażenia i w razie istnienia ryzyka zaplanować środki zaradcze.

Środki te mogą obejmować m.in. dodatkowe szkolenia dla pracowników, dezynfekcję sprzętu i miejsc, nakaz pracy zdalnej itp.

Więcej informacji można znaleźć w rozporządzeniu o bezpieczeństwie wykonywania pracy, w rozdziale 6:

https://www.arbeidstilsynet.no/regelverk/forskrifter/forskrift-om-utforelse-av-arbeid/2/6/

Należy dokonać oceny ryzyka w przypadku wyjazdów służbowych. Na stronie Instytutu Zdrowia Publicznego znajdują się porady, dotyczące wyjazdów służbowych wraz z aktualizowanymi na bieżąco informacjami o obszarach podwyższonego ryzyka zakażenia.

https://www.fhi.no/en/id/infectious-diseases/coronavirus/

Zwolnienia lekarskie i prawo do zasiłku chorobowego

Pracownicy mają prawo do zwolnienia lekarskiego, jeśli lekarz uzna, że dany pracownik musi przebywać w izolacji, gdyż jest lub może być zarażony koronawirusem. Dotyczy to zatem również sytuacji, gdy lekarz nie ma pewności, czy pacjent jest zarażony. Ponadto, ponieważ chodzi o chorobę zakaźną, która może mieć znaczenie dla zdrowia publicznego, NAV może akceptować zwolnienia lekarskie wystawione w sytuacji, gdy pacjent nie był bezpośrednio (osobiście) przebadany przez lekarza.

Zasadniczym warunkiem prawa do chorobowego jest konsultacja z lekarzem – dotyczy to również sytuacji, gdy pracownik przebywa w domu na kwarantannie itp., a konsultacja przeprowadzana jest telefonicznie (to lekarz wystawiający zwolnienie, określa sposób przeprowadzenia badania/konsultacji) – i przedłożenie zwolnienia lekarskiego, względnie oświadczenia własnego o chorobie (egenmelding) – w zakresie normalnie dopuszczanym przez prawo.

Pracownik ma prawo do chorobowego, jeśli lekarz gminny wyda zakaz wykonywania pracy przez pracownika ze względu na ryzyko rozprzestrzeniania choroby.

Prawa do zasiłku chorobowego nie mają osoby, które izolują się dobrowolnie ze strachu przed chorobą (tj. którym nie zostało na nakazane przez lekarza – wg lekarza dana osoba nie jest zarażona Covid-19 ani nie ma podejrzenia, by była zarażona.)

Alternatywą dla zwolnienia lekarskiego może być praca zdalna – w przypadkach, kiedy jest to możliwe.

W związku z zagrożeniem koronawirusem nie uległy zmianie przepisy określające długość okresu pracodawcy (okresu, w którym pracodawca wypłaca chorobowe pracownikowi), pozostałe warunki uzyskania zasiłku chorobowego, ani też przepisy dotyczące chorobowego samodzielnych przedsiębiorców.

Osoby przebywające za granicą

Osoby przebywające za granicą, które konsultowały się tam z lekarzem i otrzymały potwierdzenie, że są zarażone koronawirusem mają prawo do zasiłku chorobowego. Osoby takie mogą skontaktować się ze swoim lekarzem pierwszego kontaktu w Norwegii, by uzyskać potrzebne dokumenty i ewentualnie zwolnienie lekarskie (jeśli nie zostało wystawione przez lekarza za granica).

Osoba, która została objęta kwarantanną w trakcie podróży zagranicznej z powodu podejrzenia o zarażenie koronawirusem również może mieć prawo do zasiłku chorobowego. Warunkiem jest kontakt z lekarzem, na przykład kontakt telefoniczny. Lekarz musi ocenić, że objawy, które wystąpiły u danej osoby faktycznie mogą być spowodowane przez koronawirusa.

Zwolnienia lekarskie

Zwolnienia lekarskie pacjentów ze stwierdzoną infekcją koronawirusem, bądź podejrzeniem zarażenia, będą wypełniane przez lekarzy standardowo. Jedynie  w przypadku, gdy lekarz gminny podejmie decyzję o zakazie wykonywania pracy przez pracownika ze względu na chorobę/ryzyko zarażenia, lekarz ma wybrać punkt 3.3. w zwolnieniu lekarskim (inny legalny powód nieobecności w pracy).

Permittering (przymusowy przestój) z powodu zarażenia lub ryzyka zarażenia koronawirusem

Może się zdarzyć, że niektóry firmy będą zmuszone wysłać pracowników na przymusowy postój permittering) z powodu epidemii koronawirusa.

Powodem do wysłania pracownika na permittering musi być brak pracy lub inne czynniki, których pracodawca nie mógł przewidzieć i im zapobiec. Epidemia lub zagrożenie epidemią będzie spełniać te warunki, jeśli strony (pracodawca i przedstawiciele pracowników) będą w tej kwestii zgodni.

Pracownicy skierowani na permittering z powodu Covid-19 będą mieć prawo do zasiłku dla bezrobotnych podczas permitteringu, jeśli spełnione zostaną również wszystkie pozostałe (zwyczajne) warunki prawa do zasiłku.

Pracownik musi zostać powiadomiony o planowanym permitteringu. Na ogół termin wynosi 14 dni przed planowanym rozpoczęciem okresu permitteringu, jednak w przypadku zdarzeń nieprzewidzianych czas ten ulega skróceniu do 2 dni.

W przypadku permitteringów spowodowanych koronawirusem możemy mieć do czynienia zarówno z sytuacją nieprzewidzianą, jak i dającą się przewidzieć, w związku z czym pracodawca musi zadbać o to, by w informacji o skierowaniu na permittering (permitteringsvarsel) jasno określić, z którym przypadkiem mamy do czynienia i jaki jest w związku z tym okres od powiadomienia do rozpoczęcia się permitteringu. NAV zazwyczaj nie kwestionuje zasadności stosowania okresu skróconego w przypadku wypadków, katastrof naturalnych i tym podobnych.

Okres, przez który pracodawca ma obowiązek wypłacać pracownikom wynagrodzenie podczas permitteringu nie ulega zmianie i wynosi obecnie 15 dni.