FAQ

Jeżeli jest to Twoja pierwsza praca w Norwegii i otrzymałeś umowę o pracę na okres poniżej 3 miesięcy, musisz złożyć wniosek o wydanie karty podatkowej dla pracowników zagranicznych. Wraz z kartą podatkową zostanie nadany indywidualny norweski numer personalny (tzw. D-nummer lub Fødselsnummer).
Natomiast jeżeli masz umowę o pracę na okres dłuższy niż 3 miesiące dodatkowo będziesz musiał wystąpić o pozwolenie na pobyt i pracę w Norwegii.

O D-nummer (norweski numer tymczasowy) mogą się starać osoby, które otrzymały umowę o pracę na terenie Norwegii. Numer ten zostaje nadany wraz z kartą podatkową.

Fødselsnummer (stały numer personalny) mogą uzyskać osoby, posiadające umowę o pracę na powyżej 6 miesięcy, które zgłosiły przeprowadzkę do Norwegii.

W 2019 roku norweski urząd podatkowy wprowadził tzw. podatek źródłowy 25%- KILDESKATT.

Jest on przyznawany obcokrajowcom z tymczasowym numerem personalnym. Osoby z taką kartą podatkową nie będą mogły się już rozliczyć z urzędem skarbowym, a co za tym idzie skorzystać z odpisów. Dodatkowo odprowadza się podatek od pensji ale również od dodatkowych świadczeń od pracodawcy np. podróży i zakwaterowania.

Żeby mieć pełen dostęp do swojego profilu na stronie nav.no i móc m.in. korespondować z urzędem czy rejestrować się na zasiłek, powinieneś być użytkownikiem opcji BankID , Buypass lub aplikacji NETS (wyższy poziom logowania). Posiadając jedynie kody MinID, nie będziesz miał możliwości w pełni korzystać z profilu elektronicznego . Taka zmiana została wprowadzona w trosce o bezpieczeństwo Twoich danych w sieci.

Jeśli jesteś zarejestrowany w NAV jako osoba poszukująca pracy, masz obowiązek co 14 dni wysyłać elektroniczne karty meldunkowe. W ten sposób informujesz urząd np. czy w ostatnim czasie brałeś/aś udział w kursach, chorowałeś/aś czy pracowałeś/aś dorywczo oraz czy nadal chcesz być zarejestrowany/a jako osoba poszukująca pracy. Jest to jedna z wymaganych aktywności dla osób pobierających zasiłek dla bezrobotnych (dagpenger lub permittering) i zasiłek rehabilitacyjny.

Żeby mieć prawo do norweskiego świadczenia chorobowego musisz m.in. przepracować u obecnego pracodawcy min. 1 miesiąc. Jest to jeden z głównych warunków. Wyjątkiem jest wypadek w pracy, gdy chorobowe należy się nawet po pierwszym przepracowanym dniu.

Tak, zwolnienie chorobowe z Polski jest tak samo honorowane jak z Norwegii, pod warunkiem, że jest przekazywane do NAV we właściwy sposób. Czas rozpatrywania polskiego zwolnienia może wynieść nawet 6 miesięcy do 8 miesięcy.

Można, do końca okresu wypowiedzenia chorobowe powinien wypłacić pracodawca (maksymalnie za pierwsze 16 dni), dalej płatności przejmuje NAV. Niestety w takiej sytuacji NAV ma prawo do bardziej restrykcyjnej oceny sytuacji chorego.

Osoba na zwolnieniu chorobowym nie może otrzymywać permitteringu ani dagpenger. Dopiero po zakończeniu chorobowego można ubiegać się o wyżej wymienione świadczenia.

Jeżeli przebywałeś na zwolnieniu chorobowym powyżej 16 dni, minęło już kilka miesięcy i nadal nie otrzymałeś decyzji w sprawie świadczenia, warto skontaktować się z urzędem i zapytać co dzieje się w Twojej sprawie. Możesz to zrobić telefonicznie lub formie pisma. Potrzebujesz pomocy? Skontaktuj się z naszym biurem.

Tak, mamy taką usługę. Natomiast jeśli nie możesz przyjechać do naszego biura, konieczne będzie przygotowanie upoważnienia, które NAV musi zarejestrować.

Zasadniczą różnicą pomiędzy drukiem S1 a Europejską kartą ubezpieczenia zdrowotnego jest to, że druk S1 uprawnia do pełnego korzystania z refundacji NFZ na terenie Twojego kraju zamieszkania, natomiast Europejska karta ubezpieczenia zdrowotnego będzie działała tylko w nagłych przypadkach i nie będzie refundowała planowych wizyt u lekarza czy zaplanowanych wcześniej zabiegów.

Dokumenty napisane odręcznie muszą być przetłumaczone na j. norweski lub angielski (nie jest wymagane tłumaczenie przysięgłe). Należy wysłać kopię tłumaczenia + polskiej wersji dokumentu.

Dokumentacji spisanej komputerowo nie trzeba tłumaczyć, ale wtedy trzeba liczyć się z wydłużonym o ok. 1,5 miesiąca okresem rozpatrywania sprawy.

W Norwegii, jeśli kobieta w ciąży nie ma dodatkowych dolegliwości, ale kontynuowanie pracy mogłoby źle wpłynąć na dziecko, nie powinna iść na zwolnienie lekarskie. W zamian może starać się o zasiłek ciążowy (norw. svangerskapspenger), przyznawany, jeśli pracodawca nie może znaleźć jej innej, nieszkodliwej pracy. Decyzję o zasiłku podejmuje się w konsultacji z lekarzem, który wypełnia część podania (drugą wypełnia pracodawca). Zasiłek ciążowy można pobierać do 3 tygodnia przed porodem.

Jeśli dziecko cierpi na chorobę zagrażającą życiu lub doznało urazu, z powodu którego wymaga stałej opieki, łączny okres pobierania zasiłku opiekuńczego pleiepenger można wydłużyć nawet do 10 lat.

Tak, najlepiej to zrobić na kilka tygodni przed 7 tyg. po narodzinach dziecka, żeby nie stracić pełnego okresu świadczenia. Natomiast ważne jest by, przez okres odłożenia zasiłku matka dziecka/dzieci pracowała.

Jeśli matka dziecka/dzieci osiąga dochód w Polsce, krajem pierwszeństwa do wypłaty świadczenia jest Polska. W takiej sytuacji nie można wybierać, gdzie chce się pobierać świadczenie. Ważne – osoby na KRUS są brane pod uwagę tak samo jak te zatrudnione na etat. Aby uniknąć wątpliwości, warto złożyć wniosek o 500+,  by otrzymać jasną decyzję. Na podstawie decyzji odmownej z Polski można ubiegać się o świadczenie w Norwegii.

Osoby pracujące w Norwegii powyżej 6 miesięcy powinny zgłosić swój wyjazd do odpowiednich urzędów, pamiętając o rezygnacji z pobieranych świadczeń oraz aktualizacji adresu korespondencyjnego. Jeśli mamy konto w Norwegii, warto się zastanowić nad jego zamknięciem, ponieważ po wyjeździe może być problem z załatwieniem tej procedury na odległość.